کلاه قرمزیسم جادویی

پس از متنبه شدن از نگاشتن پیش نویس مطلب پیشین، شما را به ملاحظه ادامه این مطلب راهنمایی می کنم.

***

به تازگی متنی مکشوفه از دوران کهن فارسی به دست آمده است که گویای ارزش حس نوستالژیک در میان نژاد آریایی است. این متن برای اولین بار به دست شاه طهماسب دوم کشف و ضبط و باند شد و اصلا به همین دلیل پهلوان تهماسب، یک شبه شاه طهماسب دوم شد، البته دوم شدنش چیزی از ارزش هایش کم نکرد. این متن مکشوفه قرن ها بعد به دست یکی از نوادگان شاه طهماسب به نام ایرج رسید و به وسیله ی آن مکتب «کلاه قرمزیسم جادویی» را مطرح کرد و آپرکاتِ محکمی شد بر دهان طفداران مکتب «جوجه اردک زشتیسم »ِ غرب. این ضربه به قدری در محبوبیت یافت که به افتخارش نسخه ای از سیستم عامل لینوکس را « رد هت » نامیدند.

طهماسب -ایرجشون- از همان عنفوان تولد به مو حساسیت داشت البته فقط در ناحیه فوقانی بدن؛ به همین دلیل وی پس از به پایان رساندن تحصیلات هم نتوانست با هنرمند نمایان آن دوران که پشت مو می گذاشتند - تا کمر بیا و ببین- کار کند. البته مانند تمام فیلم های هپی اند طهماسب هم یار غارش را یافت و به همراه جبلی نهال مکتب کلاه قرمزیسم را در نهاد هر ایرانی نهادینه کرد.

گروه طهماسب-جبلی برای حفظ محبوبیت کلاه قرمزیسم از عناصر پیچیده ای بهره بردند؛ اما نکته اصلی محبوبیت این مکتب در قسمت « قر»ِ آن نهفته است؛ یعنی به قول یکی از دوستان، آقای قرمز کلاه یک کاری می کند که حرکات موزونمان می آید و باعث می شود شعار قدیمی و اصیل «نمی دونم کجا بریزم» دوباره احیا شود.

از دیگر نکات کلیدی این مکتب، لباسِ طبقات گونان جامعه است. در این مکتب، کلاه نوعی یونیفرم تلقی می شود که البته وام دار آتاتورک و شخص دیگری- به نام اسمش را نبر- است. در جامعه قرمزیسم طبقه فرودست همیشه چکمه آبی می پوشد و آماده ی کار –بخوانید خرابکاری- است و این کنتراست رنگ کلاه قرمز و چکمه آبی همه ی اقشار جامعه را مجذوب خویش می کند.  اگر گلزار هم می دانست با یک کلاه قرمز و یک چکمه آبی بعد از بیست سال همچنان محبوب می ماند شک نکنید این کلاه را خودش بر سر خودش می گذاشت. البته امین حیایی چندین بار پا در کفش پسرخاله کرده است و کلاه پشمی مشکی او را به سر کرده است ولی میان کلاهِ امین تا کلاهِ قرمزی تفاوت از زمین تا آسمان است.