همه ی راه ها به تقلب ختم می شوند

یادداشت من بر پرونده همشهری جوان

***

بیلی وایدر در ابتدای فیلم «خارش سال هفتم» اشاره دارد که از زمان سرخپوستان بدوی دنیا همین بوده است و مردم با همین روش­های مرسوم روزگار می­گذراندند. روش­ها به مرور به روز می­شوند اما هیچگاه اصالت خود را از دست نمی­دهند. این نکته بسیار ارزشمند استاد در رابطه با تقلب نیز صادق است. بی­شک تقلب همزمان با اکتشاف آتش- و حتی پیش از آن- به دست بشر تیزبین(!) کشف شده است. بر همین اساس عده­ای بر این باورند که تاریخ بشریت را باید به دو قسمت تقسیم کرد: 1- پیش از تقلب یا «عصر جاهلیت» 2- پس از انقلاب کبیر تقلب یا «تقلبیته». عده­ای دیگر پا را کمی فراتر می­گذارند و تقلب را سمبل پیشرفت تاریخ بشری بر می­شمارند و از مشاهیر جهان به عنوان متقلبین قرن یاد می­کنند. برای مثال بر این باورند که وقتی افلاطون از روی دست سقراط نگاه می­کرده و سقراط خود نیز از روی برگ­های بقراط کپی می­کرده و همگی نام شاگردی را بر خود می­نهادند و اسامی­شان را با «ط» دسته دار می­نگاشتند تا کسی شک نکند زیرا تقلب عامل پیشرفت بود و صومعه­های پیش از میلاد به احدی اجازه پیشرفت نمی­دادند. در زمان حال هم کم نیستند کسانی که با بهره گیری از تقلب به شهرت رسیده­اند. به راستی با دیدن نام «زاپاتا» در کتاب تاریخ به یاد چه چیزی می­افتید؟ انقلابی شهیر مکزیک یا ذرت مکزیکی­ شهیر انقلاب؟(انقدر دنبال سوتی گرفتن نباش برو پی حرف)؛ با دیدن امیر منصور آریا چه چیزی را یاد می­کنید؟ زندان و صد سال تنهایی یا شب­های جزایر هاوایی؟ ؛ اصلا چرا راه دور برویم شما با شنیدن نام امتحان و کنکور به چه چیز فکر می­کنید؟ درس خواندن و خود آزاری یا آخرین تقلب­های بازاری؟ با این همه ادله موجود هرکس می­خواهد همچنان در جهل مرکب خود سیاه شود و تقلب کبیر را نفی کند از ما نیست ولی این را بداند که هرچقدر تیتر بزند «آیا تقلب بزرگ بود؟» ذره­ای از عظمت و بزرگی­اش کاسته نخواهد شد.